ការបែងចែក និងកំណត់ដីចំណីទន្លេ ស្ទឹង បឹង ព្រែក ប្រឡាយ និងអាងទន្លេ# River and lake side management# Cambodian land and river Controlling.

 ការគ្រប់គ្រងដីអាងទន្លេ ចំណីស្ទឹង បឹង ព្រែក និងប្រឡាយ 

v តាមអនុក្រឹត្យលេខ៩៨ អនក្រ.បក ចុះថ្ងៃទី២៤ ខែកក្កដា ឆ្នាំ២០១៥ ពីការគ្រប់គ្រងដីចំណី ទន្លេ ស្ទឹង បឹង ព្រែក ប្រឡាយ អាង របស់រាជរដ្ឋាភិបាល។ អនុក្រឹត្យនេះមានបំណងគោលបំណងគ្រប់គ្រង អភិរក្ស និងអភិវឌ្ឍអាងទន្លេឱ្យមានប្រសិទ្ធិភាពតាមច្បាប់ស្តីពីការគ្រប់គ្រងធនធានទឹក នៃព្រះរាជាណាចក្រកម្ពុជា។

v ការគ្រប់គ្រងអាងទន្លេ ត្រូវគ្រប់គ្រងដោយគណៈកម្មាធិការជាតិ និងគណៈកម្មាធិការខេត្តគ្រប់គ្រងអាងទន្លេ ដើម្បីរៀបចំការអនុវត្ត ត្រួតពិនិត្យ និងវាយតម្លៃធនធានទឹក និងធនធានពាក់ព័ន្ធ ។ ការងារទាំងនោះក៏មាន ដូចជា(មាត្រា ២៥) ៖

o  អង្កេត និងធ្វើបញ្ជីសារពើព័ន្ធធនធានទឹក ដោយផ្តោតទៅលើបរិមាណ និងគុណភាពទឹកលើដី និងទឹកក្រោមដី

o  រៀបចំចងក្រងទិន្ន័យ និងព័ត៌មានដោយធ្វើផែនទីស្ថានភាពអាងទន្លេ និងផែនទីអភិរក្ស

o  សហការ ដើម្បីរៀបចំប្លង់គោល និងបញ្ជីទន្លេ ស្ទឹង ព្រឹក ប្រឡាយ បឹង និងត្រពាំង ។

v ការកាន់កាប់ដីដែលជាប់តំបន់ច្រាំង ឬឆ្នេរ មិនខុសច្បាប់ទេ ប៉ុន្តែត្រូវកាន់កាប់ស្ថិតលើរយៈចម្ងាយតាមច្បាប់។ យល់ដឹងពីចំណីផ្លូវទឹក និងចំងាយ ដែលបានចែងដូចខាងក្រោម (មាត្រា ៨) ៖

-     ឆ្នេរ និងពាមសមុទ្រ៖ ចម្ងាយលើសពី១០០ម៉ែត្រ គិតពីមាត់ឆ្នេរ និងមាត់ពាម (ពេលទឹកជោរអតិបរមា)

-     ទន្លេ ៖ ចម្ងាយលើសពី៥០ ម៉ែត្រ គិតពីមាត់ច្រាំងទន្លេ

-     ចំណីបឹង ៖ ៥0 ម៉ែត្រ គិតពីមាត់ច្រាំងទន្លេ (ពេលទឹកឡើងអតិបរមា)

-     ស្ទឹង ៖ ចម្ងាយលើសពី៣០ ម៉ែត្រ គិតពីមាត់ច្រាំងស្ទឹង

-     ព្រែក ៖ ចម្ងាយលើសពី២០ ម៉ែត្រ គិតពីមាត់ច្រាំងព្រែក

-     អូរ ៖ ចម្ងាយលើសពី១០ ម៉ែត្រ គិតពីមាត់ច្រាំងអូរ

-     ប្រឡាយមេ ៖ ចម្ងាយលើសពី១០ ម៉ែត្រ គិតពីជើងទេរភ្លឺប្រឡាយផ្នែកខាងក្រៅ

-     ប្រឡាយរង ៖ ចម្ងាយលើសពី៥ ម៉ែត្រ គិតពីជើងទេរភ្លឺប្រឡាយផ្នែកខាងក្រៅ

-     ប្រឡាយស្រោចស្រព ៖ ចម្ងាយលើសពី៣ ម៉ែត្រ គិតពីជើងទេរភ្លឺប្រឡាយផ្នែកខាងក្រៅ

-     អាងទឹក ៖ ចម្ងាយលើសពី១០០ ម៉ែត្រ គិតពីក្រិតកម្ពស់ទឹកអតិបរមា ដែលបានតម្កល់នៅក្នុងអាងទឹក

-     បឹងបួរ ៖ ចម្ងាយលើសពី៥០ ម៉ែត្រ គិតពីក្រិតកម្ពស់ទឹកអតិបរមា ដែលបានតម្កល់នៅក្នុងអាងទឹក

-     ទំនប់អាងទឹក ៖

o  ចម្ងាយ២០ ម៉ែត្រ គិតពីជើងទេរផ្នែកខាងក្រោមទំនប់អាងទឹក ដែលមានកម្ពស់តិចជាង៤ ម៉ែត្រ។

o  ចម្ងាយ១០០ម៉ែត្រ គិតពី ជើងទេរផ្នែកខាងក្រោមទំនប់អាងទឹក ដែលមានកម្ពស់ពី៤ ម៉ែត្រ ទៅ៨ម៉ែត្រ  ក្នុងករណីទំនប់ដែលមានកម្ពស់លើសពី៨ ម៉ែត្រ ឡើងទៅ ត្រូវបានកំណត់អនុក្រឹត្យដោយឡែក។

យ៉ាងណាក្ដី ការកាន់កាប់ ឬការសាង់សង់ នៅលើដីចំណីមាត់ច្រាំង ឬ ឆ្នេរ នៅតំបន់រាជធានី ក្រុង ខេត្ត ឬតំបន់អភិវឌ្ឍនានា ក៏ត្រូវបានកំណត់តាមច្បាប់ និងបទបញ្ញត្តិផ្សេងៗថែមទៀតផងដែរ ដូចជាប្លង់គោលប្រើប្រាស់ដី និងការចុះបញ្ជីដីធ្លីជាដើម ដូច្នេះយើងត្រូវសិក្សាឱ្យបានច្បាស់លាស់ជាមួយមន្រ្តីជំនាញពាក់ព័ន្ធ។

ប្រភពឯកសារ (ច្បាប់ភូមិបាលឆ្នាំ២០០១ និងអនុក្រឹត្យស្តីពីការគ្រប់គ្រងអាងទន្លេ បឹង បួរ និងព្រែក )

ដោយលោក P.Sam@Sakhada.

ការគ្រប់គ្រងដីចំណីផ្លូវថ្នល់#ការបែងចែកដីចំណីផ្លូវ#Land management, road forage# Cambodia.

v ដីចំណីផ្លូវថ្នល់ សំដៅដល់ដីនៅសងខាងខ្សែបន្ទាត់ផ្ចិតនៃផ្លូវថ្នល់ ព្រមទាំងទំហំចំណីផ្លូវថ្នល់ ទុកបម្រុងសម្រាប់ការគ្រប់គ្រង ការអភិវឌ្ឍ និងការការពារផ្លូវថ្នល់ ធានានូវសុវត្ថិភាពចរាចរណ៍ និងសម្រាប់ការប្រើប្រាស់ការងារហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធរូបវន្តផ្សេងទៀត ដែលកំណត់ដោយខ្សែ បន្ទាត់ព្រំដី ចំណីផ្លូវ ។

v ច្បាប់ផ្លូវថ្នល់មានគោលបំណងគ្រប់គ្រង ការអភិវឌ្ឍវិស័យហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធផ្លូវថ្នល់ និង ធានាសុវត្ថិភាពចរាចរណ៍ នៅក្នុងព្រះរាជាណាចក្រកម្ពុជា។

v ច្បាប់​នេះ​មាន​គោលដៅ​ដូចតទៅ ៖

-     ការពារ​ទ្រព្យសម្បត្តិ​សាធារណៈ ការពារ​និងលើកកម្ពស់គុណភាពផ្លូវថ្នល់ រក្សា​សណ្ដាប់ធ្នាប់ ​សម្រួល​ការធ្វើដំណើរនិង​ការដឹកជញ្ជូនតាមផ្លូវ​គោក

-     កំណត់​គោលនយោបាយ យុទ្ធសាស្ត្រ និង​ផែនការ​អភិវឌ្ឍសម្រាប់​សាងសង់ ជួសជុលនិងថែទាំ  ​ហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធ​ផ្លូវថ្នល់ ព្រមទាំង​កំណត់​វិធាននិង​បទប្បញ្ញត្តិ​​​ បច្ចេកទេស

-     ជំរុញនិង​លើកទឹកចិត្ត​វិស័យ​ឯកជន​ចូលរួម​ក្នុងការសាងសង់ ការជួសជុល ការថែទាំ និង​ការអភិវឌ្ឍ​វិស័យហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធ​ផ្លូវថ្នល់

-     ជំរុញ​កិច្ចសហប្រតិបត្ដិការនិង​សមាហរណកម្ម​ជាតិ តំបន់ អនុតំបន់ និង​អន្តរជាតិ លើ​វិស័យហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធ​ផ្លូវថ្នល់

-     លើកទឹកចិត្ត​ចំពោះ​ការសិក្សា​ស្រាវជ្រាវ​បច្ចេកទេសនិង​ការផ្ទេរ​បច្ចេកវិជ្ជាថ្មីៗ ដល់​​​​ការអភិវឌ្ឍហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធ​ផ្លូវថ្នល់​នៅក្នុង​ព្រះរាជាណាចក្រ​កម្ពុជា - អភិវឌ្ឍ​ធនធានមនុស្ស​ក្នុង​វិស័យ​ហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធ​ផ្លូវថ្នល់ នៅក្នុង​ព្រះរាជាណាចក្រ​កម្ពុជា។

v ច្បាប់​នេះ​មាន​វិសាលភាព​អនុវត្តចំពោះរាល់​សកម្មភាព ពាក់ព័ន្ធនឹងវិស័យហេដ្ឋារចនា​ សម្ព័ន្ធ​ផ្លូវ នៅក្នុង​ព្រះរាជាណាចក្រ​កម្ពុជា (ការសាងសង់ផ្លូវ និងការជួសជុលថែទាំផ្លូវ)។

v សមត្ថកិច្ច​គ្រប់គ្រង​ផ្លូវថ្នល់ ត្រូវ​បានកំណត់​ដូចខាងក្រោម ៖

១- ក្រសួង​សាធារណការនិង​ដឹកជញ្ជូន​មាន​សមត្ថកិច្ចគ្រប់គ្រងលើផ្លូវ​ល្បឿន លឿន ផ្លូវជាតិ ផ្លូវ​ខេត្ត និង​ផ្លូវ​ផ្សេងទៀត​ដែល​រាជរដ្ឋាភិបាល​ប្រគល់ឱ្យ។

២- ក្រសួង​អភិវឌ្ឍន៍ជនបទមាន​សមត្ថកិច្ចគ្រប់គ្រង​លើផ្លូវ​ជនបទ និង​ផ្លូវ​ផ្សេង​ទៀត ដែល​រាជរដ្ឋាភិ-បាល​ប្រគល់ឱ្យ។

៣- ​រដ្ឋបាល​ថ្នាក់ក្រោម​ជាតិ​មាន​សមត្ថកិច្ច​គ្រប់គ្រង​លើផ្លូវ​រាជធានី ផ្លូវ​ក្រុង ផ្លូវ​ទី​រួម​ស្រុក​ នៃ​ខេត្ត និងផ្លូវដែល​ធម្មតាស្ថិតក្រោមសមត្ថកិច្ចរបស់ក្រសួង​សាធារណការ និងដឹកជញ្ជូន និងក្រសួងអភិវឌ្ឍន៍ជនបទ ហើយដែលក្រសួងទាំងពីរខាងលើធ្វើប្រតិភូកម្មអំណាច ឬផ្ទេរមុខងារទៅឲ្យរដ្ឋបាលថ្នាក់ក្រោមជាតិ និងផ្លូវ​ផ្សេង ទៀត​ក្រោយពេលមានការសម្រេចឯកភាព​ពីរាជរដ្ឋាភិបាល​។

៤- ការបែងចែកសមត្ថកិច្ចគ្រប់គ្រង់ផ្លូវថ្នល់ផ្សេងទៀត ត្រូវកំណត់ដោយរាជរដ្ឋាភិបាល។

v ផ្លូវថ្នល់បែងចែកជា បី ប្រភេទគឺ ផ្លូវជាតិ ផ្លូវខេត្ត និងផ្លូវឃុំ។ ផ្លូវថ្នល់ និងដីចំណីផ្លូវ ជាសម្បត្តិសាធារណៈរបស់រដ្ឋ ។ ផ្លូវក្នុងទីក្រុង ទីរួមខេត្ត គ្មានចំណីផ្លូវទេ ប៉ុន្តែមានចិញ្ជើមផ្លូវ ។

-     ផ្លូវជាតិ គឺជាផ្លូវទាំងឡាយណា ដែលអាជ្ញាធរមានសមត្ថកិច្ច បានប្រកាស ឬកំណត់ថាជាផ្លូវជាតិ។ ផ្លូវជាតិ គឺជា ៖

§  ផ្លូវតភ្ជាប់ពីរាជធានី ទៅខេត្ត និងព្រំដែនអន្តរជាតិ

§  ផ្លូវតភ្ជាប់ពីខេត្តមួយ ទៅខេត្ត និងព្រំដែនអន្តរជាតិ ។

-     ផ្លូវខេត្ត  គឺជា ៖

§  ផ្លូវតភ្ជាប់ពីស្រុកមួយ ទៅស្រុក និងព្រំដែនអន្តរជាតិ

§  ផ្លូវតភ្ជាប់ពីស្រុកមួយ ទៅរាជធានី-ខេត្ត និងព្រំដែនអន្តរជាតិ

§  ផ្លូវតភ្ជាប់ពីផ្លូវជាតិមួយ ទៅផ្លូវជាតិមួយ

§  ផ្លូវតភ្ជាប់ពីផ្លូវជាតិមួយ ទៅទីរួមខេត្តមួយទៀត ។

-        ផ្លូវឃុំ គឺជា ៖

§  ផ្លូវតភ្ជាប់ពីស្រុកមួយ ទៅស្រុកមួយទៀត

§  ផ្លូវតភ្ជាប់ពីស្រុកមួយ ទៅឃុំមួយទៀត

§  ផ្លូវតភ្ជាប់ពីឃុំមួយ ទៅឃុំមួយទៀត ។

v ដីចំណីផ្លូវ ត្រូវបានកំណត់សម្រាប់អភិវឌ្ឍន៍វិស័យហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធរូបវន្តដូចជា ៖

-     ផ្លូវរថភ្លើងក្នុងទីក្រុង          ៣០ ម៉ែត្រ គិតពីសងខាងអ័ក្សផ្លូវ (ច្បាប់ភូមិបាល មាត្រា ១៥ )

-     ផ្លូវរថភ្លើងក្នុងទីជនបទ       ១០០ ម៉ែត្រ គិតពីសងខាងអ័ក្សផ្លូវ (ច្បាប់ភូមិបាល មាត្រា ១៥ )

-     ផ្លូវថ្នល់មានលេខ មួយខ្ទង់   ៣០ ម៉ែត្រ គិតពីសងខាងអ័ក្សផ្លូវ (ទីប្រជុំជនកំណត់ដោយឡែក)

-     ផ្លូវថ្នល់មានលេខ ពីរខ្ទង់     ២៥ ម៉ែត្រ គិតពីសងខាងអ័ក្សផ្លូវ (ទីប្រជុំជនកំណត់ដោយឡែក)

-     ផ្លូវខេត្ត                         ២០ ម៉ែត្រ គិតពីសងខាងអ័ក្សផ្លូវ (ទីប្រជុំជនកំណត់ដោយឡែក)

-     ផ្លូវឃុំ                            ១៥ ម៉ែត្រ គិតពីសងខាងអ័ក្សផ្លូវ (ទីប្រជុំជនកំណត់ដោយឡែក)

-     ផ្លូវលំ ផ្លូវរទេះ និងផ្លូវដើរ ជាសាធារណៈរបស់រដ្ឋ ៤ - ៦ ម៉ែត្រ គិតពីសងខាងអ័ក្សផ្លូវ (អាស្រ័យលើ ការកំណត់ជាក់ស្តែងរបស់អាជ្ញាធរមានសមត្ថិកិច្ច) ។

(ក្នុងតំបន់កំពុងចុះបញ្ជីដីធ្លីលក្ខណៈជាប្រព័ន្ធ ការកំណត់ដីចំណីផ្លូវ ត្រូវសម្រេចដោយគណៈកម្មការរដ្ឋបាលដីធ្លី)

v មាត្រា ១៤៨ នៃច្បាប់ភូមិបាល ចែងថាការកំណត់ព្រំដី និងកម្មសិទ្ធិស្ថិតនៅតាមបណ្តោយផ្លូវសាធាណៈត្រូវកំណត់ដោយអាជ្ញាធរមានសមត្ថកិច្ច យោងតាមសេចក្តីត្រូវការជាក់ស្តែង នៃផលប្រយោជន៍រួម ជាពិសេស ការធ្វើចរាចរ ។ នៅពេលដែលអាជ្ញាធរធ្វើការសម្រេចពង្រីកទំហំផ្លូវ សំណង់ទាំងឡាយដែលស្ថិតនៅលើបន្ទាត់ជួរតម្រង់ត្រូវបន្ថយទៅក្រោយ ។ បើជារបងធម្មតា ឬសំណង់ស្រាលអាជ្ញាធរតម្រួវឱ្យធ្វើការរំកិលទៅក្រោយ ។ ចំពោះដីដែលបានកាន់កាប់ស្របច្បាប់ របងស្របច្បាប់ និងសំណង់ស្របច្បាប់ មានសិទ្ធិទាមទារសំណងការខូចខាត។

+        ប្រភពឯកសារ (ច្បាប់ភូមិបាលឆ្នាំ២០០១ និងសេចក្តីសម្រេច ស្តីពីការធ្វើចំណាត់ថ្នាក់ដីរដ្ឋ)

ដោយលោក P.Sam@Sakhada.

ភាស៊ីផ្សារ#Market Tax# SME control Book.

 

ជំពូកទី១ ៖ ការដេញថ្លៃភាស៊ីផ្សារ

ការដេញថ្លៃត្រូវប្រព្រឹត្តទៅនៅមន្ទីរសេដ្ឋកិច្ច និងហិរញ្ញវត្ថុខេត្ត តាមកាលបរិច្ឆេទដែលបានជូនដំណឹង’

១. លក្ខខណ្ឌ និងវិធីសាស្ត្រដេញថ្លៃ

អ្នកវិនិយោគ ត្រូវបង់ប្រាក់កក់ធានាចំនួន មួយភាគបួន នៃទឹកប្រាក់ដែលត្រូវបង់ប្រចាំឆ្នាំ រៀងរាល់ ថ្ងៃទី២៥ ខែធ្នូ មុនពេលដេញថ្លៃជាកំណត់។ ទឹកប្រាក់ត្រូវបង្កើន ៥% នៃទឹកប្រាក់ដែលត្រូវបង់ រៀងរាល់៥ឆ្នាំម្តង។

វិធីសាស្ត្រនៃការដេញថ្លៃ អនុវត្តតាមរូបមន្តដេញថ្លៃឡើង ដោយដាក់ក្នុងស្រោមសំបុត្រជាបី លើក៖

លើកទី១ : ត្រូវដេញថ្លៃខ្ពស់ជាងថ្លៃ ដែលបានកំណត់ជាមូលដ្ឋាន ដែលមានទឹកប្រាក់ XXXXXXXX

លើកទី២ : ត្រូវដេញថ្លៃបន្ត ខ្ពស់ជាងគេលើកទី១ ។ បេក្ខជនណាដែលបានដាក់ថ្លៃទាបជាការកំណត់លើកទី២ មិនអនុញ្ញាតិឱ្យបន្តដេញថ្លៃលើកទី៣ ឡើយ។

លើកទី៣ : ត្រូវដេញថ្លៃបន្តយកអ្នកខ្ពស់ជាងគេ ទើបទទួលបានសិទ្ធិគ្រប់គ្រងភាស៊ី ។ ករណីស្មើគ្នា ត្រូវដេញម្តងទៀតរហូតដល់សល់តែម្នាក់ ។

៣. ការបង់ប្រាក់ធានា និងការបង់ពន្ធដារ

          អ្នកវិនិយោគ ត្រូវមានកាតព្វកិច្ចបង់ពន្ធដារ ដូចជា ៖

-     ពន្ធប៉ាតង់

-     ពន្ធអាករលើផលរបរ និងពន្ធលើប្រាក់ចំណេញក្នុងអត្រារួមគ្នា ៦%  នៃទឹកប្រាក់ត្រូវបង់ប្រចាំឆ្នាំ។

ជំពូកទី២ ៖ អ្នកវិនិយោគ និងការគ្រប់គ្រងប្រមូលភាស៊ីផ្សារ

១.លក្ខខណ្ឌ និងសមត្ថកិច្ចគ្រប់គ្រងភាស៊ី

ការគ្រប់គ្រងភាស៊ីផ្សារ ជាសិទ្ធិរបស់អ្នកវិនិយោគ។ អ្នកវិនិយោគ មានសិទ្ធិបង្កើតក្រុមការងារជំនួយការ ដោយមានការឯកភាព ដែលអ្នកវិនិយោគជាប្រធាន និងទទួលខុសត្រូវដើម្បីសហការ រៀបចំ     សណ្តាប់ធ្នាប់ អនាម័យ សន្តិសុខ និងសុវត្ថិភាព ។ គ្មានបុគ្គល ឬស្ថាប័នណា មកអះអាង ឬទទួលខុសត្រូវលើកិច្ចការខាងលើ ជំនួសអ្នកវិនិយោគឡើយ ។

អ្នកវិនិយោគត្រូវបង្កើតទីស្នាក់ការ និងចាត់តាំងអ្នកប្រមូល ឬភ្នាក់ងារប្រមូល​ ដោយត្រូវស្លៀកពាក់ឯកសណ្ឋានព៌ណខៀវ ហោប៉ៅខាងឆ្វេង និងមានស្លាកឈ្មោះ ដែលចេញដោយមន្ទីរសេដ្ឋកិច្ច និងហិរញ្ញវត្ថុខេត្ត ដើម្បីប្រមូលភាស៊ី រៀបចំសណ្តាប់ធ្នាប់ សន្តិសុខ និងអនាម័យក្នុងបរិវេណផ្សារឱ្យស្អាតល្អ។

២.តួនាទីរបស់អ្នកគ្រប់គ្រងភាស៊ី

អ្នកវិនិយោគ មានភារកិច្ចដូចខាងក្រោម ៖

-        បោសសំអាត និងធានាអនាម័យ ក្នុងបរិវេណទីផ្សារឱ្យបានល្អជាប្រចាំ

-        ការពារសន្តិសុខ និងរៀបចំសណ្តាប់ធ្នាប់នៅពេលផ្ទេរទំនិញ

-        ត្រូវយាមកាម និងការពារទ្រព្យសម្បត្តិរបស់អាជីវករ

-        ទទួលខុសត្រូវលើការរៀបចំសណ្តាប់ធ្នាប់ និងកន្លែងផ្ញើកង់ ម៉ូតូ និងយានយន្ត ដែលបានផ្ញើ

-        មិនត្រូវលក់ដូរ ឬជួល ទីតាំងលក់ដូរទៅឱ្យអាជីវករ

-        ត្រូវគោរពតាមបទបញ្ញត្តិ តាមសៀវភៅបន្ទុកភាស៊ីផ្សារ ។

៣.តួនាទីរបស់អាជីវករផ្សារ

          អាជីវករ ដែលចូលពិឃាតសត្វក្នុងទីផ្សារ ត្រូវមានភារកិច្ចដូចខាងក្រោម៖

-     ត្រូវមានលិខិតអនុញ្ញាតសុំប្រកបអាជីវកម្ម ពិឃាតសត្វប្រចាំឆ្នាំ ចេញដោយអភិបាលខេត្ត តាមរយៈការិយាល័យផលិតកម្ម និងបសុព្យាបាលខេត្ត ។

-     អនុវត្តឱ្យបានល្អ នូវបទបញ្ញត្តិទីផ្សារ និងបច្ចេកទេសបសុពេទ្យ

-     អនុវត្តអនាម័យ សណ្តាប់ធ្នាប់ និងវេណ ចូលមកទីផ្សារ

-     យល់ព្រមបង់ភាស៊ី ឱ្យអ្នកវិនិយោគ តាមខ្លឹមសារនៃសៀវភៅបន្ទុក និងពន្ធគ្រប់ប្រភេទ តាមការកំណត់របស់រដ្ឋ ។

៤. តម្លៃកំណត់ត្រូវប្រមូលភាស៊ី

          ការបង់ភាស៊ីត្រូវបង់តាមប្រភេទ នៃសត្វ និងចំនួនសត្វចូលពិឃាត ដូចខាងក្រោម ៖

-     កញ្ជើរ កញ្ជ្រែង        តម្លៃ xxx រៀល

-     តូប គ្រែ                 តម្លៃ xxx រៀល

-     តូបលក់កាហ្វេ         តម្លៃ xxx រៀល

-     តូបលក់បាយ          តម្លៃ xxx រៀល

-     តូបលក់ទឹកអំពៅ      តម្លៃ xxx រៀល

-     ផ្ញើកង់ និងម៉ូតូ         តម្លៃ xxx រៀល

-     បង្គន់អនាម័យ         តម្លៃ xxx រៀល ។

ជំពូកទី៣ ៖ ការអនុវត្តវិធាន

          ក្នុងករណីល្មើស ពីការណែនាំក្នុងសៀវភៅបន្ទុក ត្រូវទទួលពិន័យដូចជា​ ៖

-        ល្មើសលើកទី១ ត្រូវពិន័យជាប្រាក់ ២០% នៃប្រាក់សរុបត្រូវបង់ពន្ធជូនរដ្ឋ

-        លើ្មសលើកទី ២ ត្រូវពិន័យជាប្រាក់ ៥០% នៃប្រាក់សរុបត្រូវបង់ពន្ធជូនរដ្ឋ

-        ករណីរឹងរួស ត្រូវដកហូតអាជ្ញាប័ណ្ណអាជីវកម្ម ផ្អាកមិនឱ្យដេញថ្លៃរយៈណាមួយ និងរឹបអូសប្រាក់កក់តម្កល់ ជាសម្បត្តិរដ្ឋ ។

ដោយលោក P.Sam@Sakhada